ماده ترکیب شده از شن و ماسه و قیر ساخته می‌شود .
انواع آسفالت 1 برای درست کردن راه و جاده، باندهای فرودگاهی و پشت بام ساختمان‌ها به کار گرفته می‌شود.اصلی‌ترین کاربرد آسفالت در ساخت جاده‌ها است (نزدیک به ۷۰٪)، که در آن از ترکیب شن و ماسه و قیر برای ساخت بتن آسفالتی استفاده می‌شود.قابل بازیافت بوده و بیشترین ماده ساخت و ساز بوده است .در زبان فرانسه به معنای «قیر» نیز می‌باشد.باید توجه داشت که منظور از آسفالت در زبان فارسی «بتن آسفالتی» است .
آسفالت با توجه به نحوه کاربرد و اختلاط، به سه دسته :
گرم
حفاظتی
سرد
آسفالت گرم
به دسته از آسفالت‌هایی اطلاق می‌گردد که در آن‌ها قیر و مصالح سنگی گرماگرم مخلوط شوند و گرماگرم پخش و متراکم گردند.
مصرفی در قشرهای روسازی راه:
رویه (توپکا)
رویه آخرین قشر بتن آسفالتی است که در تماس مستقیم با بارهای وارده از ترافیک و عوامل جوی محیط قرار می‌گیرد.
آسفالت رویه طوری طراحی و اجرا می‌گردد که تحمل بارهای وارده را داشته و در مقابل اثرات سوء :
آب، یخبندان و تغییرات درجه حرارت، مقاومت کرده و دوام آورد.
آستر (بیندر)
بین لایه ی رویه قیری و پایه سنگ های خرد شده قراردارد . تا حدود ۰/۲۵ میلی‌متر اندازه اجزای تشکیل دهنده می‌رسد
اساس قیری
این قشر به عنوان اولین قشر روسازی بتن آسفالتی می‌تواند مستقیماً روی قشر زیراساس یا اساس قرار گیرد.
اساس قیری دارای دانه بندی درشت تر و مقدار قیر آن کمتر از آسفالت آستر و رویه می‌باشد.
ماسه آسفالت
از مخلوطی ازماسه با قیر تهیه می‌گردد.
این محصول را می‌توان در قشرهای به ضخامت حداقل ۱۵ میلی‌متر و بیشتر پخش و اجرا کرد.
از این کالا به عنوان قشر تسطیح آسفالت‌های قدیمی (قبل از روکش) نیز استفاده می‌شود.
آسفالت متخلخل
ازهم خوردن قیر خالص اصلاح شده با مصالح سنگی صد در صد شکسته دارای دانه بندی باز در کارخانه آسفالت گرم تهیه و با ضخامت حدود ۲۵ تا ۴۰ میلی‌متر اجرا می‌شود.
فضای خالی این محصول گرم بعد از له شدن در سطح راه، حدود ۲۰ درصد است. این قشر، جزء سیستم روسازی محسوب نمی‌شود و نمی‌توان از آن به عنوان قشر جایگزین رویه اصلی استفاده کرد.
بدون دیدگاه